Rozdział 14. Udana lekcja szermierki.

Rozdział 14.

- Przyłóż się Lennie- Percy zaczynał czuć frustracje. Młodsza siostra Annie miała już dzisiaj dołączyć do klasy szermierczej ale jeszcze jej nie było.

- Austin! Widziałeś nową z szóstki?

- Tak Percy. Widziałem ją. Miała małą kłótnię z braćmi Waters.

- Mieli się uspokoić- Percy westchnął i wyciągnął Orkan.

- Zaczęli obrażać jej rodzinę.

Percy wyszedł z placu na którym ćwiczyli.

- Kawaleria nadciąga- mruknął.

Nie trudno było zobaczyć gdzie Lizie jest. Wielka grupa obozowiczów zebrał się niedaleko Wielkiego domu. Z widocznym ożywieniem kibicowali bijącym się.

- Uspokójcie się albo stracę cierpliwość i pójdę po Chejrona- ryknął Percy.

- Chejron już tu jest- biały ogier z torsem człowieka przykłusował do niego.

- Dlaczego jeszcze im nie przerwałeś? Bracia Waters są lepiej przygotowani od Elizabeth. Zmiażdżą ją.

Chejron popatrzył na niego z zagadkową miną po czym westchnął.

- Dzisiaj dałem jej prezent od matki. Idź i sam zobacz.

Percy przepchnął się przez tłum i przystanął ze zdumieniem.

Na środku placu stały cztery osoby. Siostra Annabeth stała pośrodku otoczona przez trzech braci Waters wyjątkowo paskudne trojaczki. W obu rękach trzymał dwa bliźniacze miecze którymi dziko cięła wszystkich swoich przeciwników.

- Wystarczy Lizie!- na polanę wbiegł Malcolm. Elizabeth spojrzała na niego i jednym cięciem rozbroiła braci Waters. Jej miecze zniknęły. Percy wytrzeszczył oczy widział dużo dziwnych rzeczy ale dwa znikające miecze były ciekawe. Malcolm podszedł do Chejrona a  jego młodsza siostra powlekła się za nim.

- Przepraszam Chejronie, mówiłem jej żeby nie mieszała się w bójki ale się mnie nie słucha. – zmierzwił włosy młodszej siostrze i posłał jej karcące spojrzenie.

- To nic Malcolmie, Elizabeth tylko się broniła.

- Ale i tak powinna przeprosić.- spojrzał na swoją siostrę wyczekująco.

- Nie przeproszę ponieważ uważam że nie szczere przeprosiny świadczą o braku szacunku, a ponieważ szanuję Chejrona nie zamierzam go obrazić kłamstwem rzuconym prosto w oczy.

Centaur delikatnie się uśmiechnął.

- Bardzo dobrze Elizabeth. Przedstawiam ci twojego nowego nauczyciela szermierki. Oto jest Percy Jackson.

Syn Posejdona uśmiechnął się do niej przyjaźnie.

- Cześć!

- Cześć- Lizie odwzajemniła uśmiech. Percy już wiedział że będzie miał z nią kłopoty. Zawadiackie włosy opadające na twarz i zęby wyszczerzone w łobuzerskim uśmiechu sprawiały że córka Ateny przypominała bardziej córkę Hermesa. – Myślę że możesz dołączyć do zajęć już teraz.

- Nie powinna odpocząć? Walczyła z trzema synami Aresa…- Malcolm zapytał.

- Mam przeczucie że to nie ostatnie spotkanie z braćmi Waters. Musi więc więcej ćwiczyć bo oni na pewno nie będą stać bezczynnie i czekać aż znowu ich z łatwością pobije.- Chejron odwrócił się do Elizabeth.- dobra robota moja droga.

- Ustalone. Elizabeth idziesz ze mną.

Percy nie zawiódł się na nowej uczennicy. Podołała wymaganiom które jej postawił. Pokonała wszystkich ze swojej grupy i Percy poważnie myślał nad przeniesieniem jej do zaawansowanych. Szedł powoli po skończonych zajęciach w stronę kantyny.

- Słyszałam o tej nowej- Clarisse nie mogła się powstrzymać przed powiedzeniem czegoś Percy’emu- wreszcie ktoś skopie ci tyłek.- obrzydliwie wredny grymas wykrzywił twarz córki Aresa.

- Ktoś wreszcie musi- teatralnie westchnął Percy- na obozie nie ma już nikogo z kim mógłbym ćwiczyć – rzucił zgryźliwie.

-Jackson- grupowa domku Aresa zasyczała.

- To ty jesteś Clarisse, tak? Jestem ‘’ta nowa’’ i jak na razie skopałam tyłek tylko twoim trzem braciom, wszystkim na raz.- Lizie pojawiła się jakby znikąd doskonale naśladując Connora i Travisa Hood.

- Jackson i ‘’ta nowa’’ jeden, Clarisse zero.- wymruczał syn Posejdona mijając wściekłą La Rue.